Adopteer een hond op afstand
Hurmes Dierenthoes biedt onderdak aan vele lieve honden die zo graag een eigen plekje hebben. Wil je een van deze dieren steunen met een maandelijkse bijdrage? Klik dan op de “steun-knop” van jouw favoriete dier!
Graag stellen we aan je voor... Emelie!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Disney!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Moon!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Snoopy!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Blue!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Nina!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Poppie!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Harrie!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Castor!
Meer van mijn verhaal volgt, maar je kunt me al steunen hoor!
Graag stellen we aan je voor... Rambo!
Mijn naam is Rambo, vernoemd naar de beroemde filmster, zoals zoveel stoere honden van mijn generatie. Van mij werd ook verwacht dat ik zou vechten als het er op aan kwam. Ik bewaakte een terrein. Echt vechten hoefde ik gelukkig nooit, mijn imposante verschijning was genoeg om kwaadwillende mensen op afstand te houden.
Eerst was ik daar best trots op, maar al gauw bleek het een saai leven. Als mensen niet in je buurt durven te komen, krijg je ook geen aandacht. Geen vriendelijk woord, geen aai over je kop. Al gauw was de bak voer die ik elke dag kreeg het hoogtepunt van mijn dag. Ver voorbij mijn pensioengerechtigde leeftijd liep ik nog altijd mijn rondes. Mijn gewrichten stram, mijn vacht vettig en in de klit, mijn oren pijnlijk ontstoken, het gaat zo geleidelijk dat je er niet over klaagt.Tot op een mooie dag twee vriendelijke vrouwen zich mijn lot aantrokken en zij hebben er voor gezorgd dat ik mijn laatste jaren bij Hurmes Dierenthoes mag doorbrengen. Die eerste dagen dacht ik dat ik in de hemel terecht was gekomen. De mensen zijn hier zo lief voor me. Ze verzorgen me met zachte handen en lieve woorden. Ik heb een eigen mand en hoef nooit meer buiten te slapen. Eindelijk kan ik gaan genieten van mijn welverdiende rust. Helaas heb ik bij mijn vorige baas geen pensioen opgebouwd. Wil jij helpen? Kies dan voor adoptie op afstand.
Graag stellen we aan je voor... Puk!
Hoi lieve lezer, wat fijn dat u mijn profiel hebt aangeklikt. Mijn naam is Puk en ze noemen mij een blij ei. Ik woon sinds de zomer van 2018 in Nederland bij Hurmes Dierenthoes.
Daarvoor woonde ik in Syrië, een prachtig land maar op dat moment verwoest door een verschrikkelijke oorlog. Hoe het achter de schermen precies allemaal geregeld is weet ik niet, maar ik ben blij met de verhuizing. Ik ben blij met de nieuwe vrienden, blij met elke dag lekker eten en schoon drinkwater en vooral blij met de rust. Hier is geen oorlog en geen gevaar. Wist je trouwens dat ik eigenlijk Pluto heette, maar met een nieuwe start kreeg ik een nieuwe naam. De volgers van Hurmes Dierenthoes hebben die bedacht. Ook daar ben ik best blij mee.
Wordt u mijn vriend op afstand? Vink dan mijn naam aan op het formulier en maak me blij!
Graag stellen we aan je voor... Wolfie & Beertje!
Hallo! Wij zijn Wolfie en Beertje en we willen iets vertellen. Want er is iets geweldigs gebeurd. We hebben eindelijk ook een thuis gekregen. Al onze broertjes en zusjes zijn al verhuisd naar hun nieuwe baasjes, maar niemand wilde ons hebben. We weten het, onze achterpootjes doen raar maar daar kunnen wij ook niks aan doen.
Een lieve meneer had ons beloofd dat hij een thuis voor ons zou zoeken, dus wij waren al helemaal happy. Het was echter een heel spannende tijd. Tot twee keer toe hadden ze een baasje voor ons gevonden, maar beide keren wilden ze ons uiteindelijk toch niet hebben.
Wat een teleurstelling!
Toen de lieve meneer ons vertelde dat het hem toch gelukt was, durfden we eerst eigenlijk niet blij te zijn, want wat als deze nieuwe baasjes ook weer zouden afzeggen?
Maar tada…
We zijn zo blij om jullie te vertellen dat we nu toch echt een thuis hebben. Een echt thuis, een nieuwe naam en heel veel nieuwe vriendjes om mee te spelen.
Zodra we sterk genoeg zijn gaan we naar de dierenarts om te kijken of onze pootjes geholpen kunnen worden zodat deze weer normaal gaan doen
Wil je ons hiermee helpen? Je kunt ons samen adopteren op afstand voor een klein bedrag per maand.
Graag stellen we aan je voor... Pinkie!
Pinkie is mijn naam, en ik kom uit Roemenië. Ik kom uit het asiel in Botosani, daar zat ik al sinds 2015. Ik woon in Hurmes Dierenthoes sinds augustus 2018 en mijn geboortejaar is geschat op 2008.
Door de dingen die ik met mensen heb meegemaakt probeerde ik daar over de hekken te springen en beet ik als mensen te dichtbij kwamen. Mensen waren altijd slecht nieuws voor me geweest dus ik wilde niet dat ze bij me in de buurt kwamen. Je weet maar nooit, dacht ik.
Sandra en Patrick kregen de vraag of ze mij konden en wilden helpen omdat de mensen in Roemenië zagen dat ik achteruit ging. Ik had heel veel stress. En gelukkig mocht ik naar Nederland komen!
De eerste twee weken heb ik alleen maar in de gang gelegen, ik vond het allemaal veel te eng. Ik at, dronk, plaste en poepte alleen maar als er niemand in de buurt was. Na de eerste twee weken begon ik me beter te voelen; het eten en de rust deden me goed. Langzaamaan durfde ik af en toe een paar pasjes verder te zetten en durfde ik af en toe even naar buiten. Ik wil nog steeds niet dat iemand me aanraakt maar de mensen hier en ik hebben een manier gevonden om elkaar duidelijk te maken wat we willen en wat we verwachten. Met handsignalen en hun stem geven de mensen aan wat de bedoeling is, en omdat ik het fijn vind dat ze dit zo vriendelijk doen, werk ik altijd graag mee. Ik moet niks, en dat geeft me heel veel rust. Het liefst lig ik in de tuin ergens in de zon en je begrijpt dan ook wel dat ik een hekel heb aan regen. Bah! Af en toe eens lekker spelen met mijn favoriete soortgenootjes doe ik ook graag. Puk, Beer, Simi en Joepie zijn mijn beste vrienden. Joepie komt trouwens uit hetzelfde asiel in Roemenië! Mijn enthousiasme als ik wil spelen laat ik zien door te dansen met mijn voorpootjes. En mijn vriendjes weten dan dat dat het signaal is om het spel te beginnen. Omdat ik al een dame op leeftijd ben kan ik tijdens de sprintjes de jonkies niet meer zo goed bijhouden, maar omdat ik slim ben los ik dat op door elke keer de binnenbocht te nemen. Hihi! Sandra heeft weleens gezegd dat ze me heel slim vindt omdat ik zo goed begrijp wat ze zegt. En daar ben ik best wel trots op. En ik ben zo blij dat ik hier mag wonen. Dat laat ik weleens zien aan de mensen hier; dan kijk ik blij maar voorzichtig kwispelend naar ze als ze thuis komen. En dan zie ik ze glimlachen! Medicijnen heb ik niet nodig, ik zou wel heel erg blij zijn met een vriendje op afstand!
Graag stellen we aan je voor... Kim!
Kim komt uit Roemenië. Ze zwierf rond in de straten van Boekarest. Een lieve mevrouw uit Noort-Brabant volgde de stichting Dogs Do Matter en stuurde geld om een hondje te sponsoren. Helaas haalde dit hondje het niet en werd haar gevraagd of het geld voor Kim gebruikt mocht worden. Dit was in 2018. Kim had eigenlijk geen kans om geadopteerd te worden. Ze was vervuild en broodmager, haar vacht was bizar slecht. Deze mevrouw vond het zo sneu dat ze Kim naar een dierenarts heeft laten brengen, waar ze 6 weken intern is behandeld. Allemaal op haar kosten. Als dat geen echte dierenliefde is. Maar toen? Kim kon absoluut niet meer terug waar ze vandaan kwam! Ze heeft een plek gezocht in een pension in Boekarest, maar daar kon ze niet eeuwig blijven! Schuw en niet adopteerbaar, werd er gezegd. De lieve mevrouw gaf het niet op en bleef zoeken naar een geschikte plaats in Nederland. Via via kwam ze in contact met Hurmes Dierenthoes, waar ze uiteindelijk toch mocht komen. Kim vertrouwt mensen nog steeds niet. Mogelijk komt dat nooit meer helemaal goed, maar ze geniet van contact met andere honden. Met haar vacht gaat het ook steeds beter.
Kim heeft nog veel zorg nodig. Word jij ook haar vriend?
Graag stellen we aan je voor... Matsie!
Mijn naam is Matsie, ik woon sinds maart 2019 in Hurmes Dierenthoes en ik kom uit Roemenië. Ik heb een handicap, mijn knieën hebben namelijk geen knieschijven. Hierdoor kan ik mijn achterpootjes niet strekken en loop ik dus met gebogen pootjes.
Mijn vrolijkheid lijdt daar echter helemaal niet onder, ik ben eigenlijk altijd blij en kan wat de andere honden kunnen maar ik doe alles gewoon wat langzamer en mijn lichaam is wat minder flexibel. Ik werd in Roemenië goed verzorgd maar mijn verzorgster wist dat ik niet in een kennel thuis hoorde maar in een comfortabel huis. Daarom is besloten om een passend thuis voor me te zoeken en zo kwam ik in Hurmes Dierenthoes terecht. De lieve mensen hier hebben me laten onderzoeken door verschillende specialisten en zij bevestigen allemaal dat ik met deze knieën gewoon oud kan worden. Pijn heb ik niet, ik beweeg gewoon anders. Opereren zal mijn situatie alleen maar slechter maken, zeggen ze. Ik ben geboren in 2009 en ben dus al wat ouder, maar je zou het niet zeggen als je me ziet! Ik hou ontzettend van speeltjes en van zachte dekens, en ik ben op zoek naar vriendjes die met een vaste bijdrage per maand ervoor kunnen zorgen dat ik af en toe eens een heerlijk nieuw dekentje of leuk speeltje kan krijgen. Wil jij mijn vriendje zijn?
Graag stellen we aan je voor... Joepie!
Mijn naam is Joepie, toen ik nog in Roemenië leefde was mijn naam Kieran. Ik heb lange tijd in een asiel gezeten in Botosani, Roemenië, en het lukte niet om een thuis voor me te vinden omdat ik zo bang voor mensen was.
In april 2019 was het zover, ik mocht naar Nederland komen en in Hurmes Dierenthoes komen wonen. Het fijne hier is dat er helemaal geen verwachtingen zijn waardoor ik heel langzaamaan tot rust kan komen en vertrouwen kan krijgen. Inmiddels ben ik hier aan mijn tweede jeugd begonnen en kan ik heerlijk spelen met de andere honden. Ik lig graag in de zon en ik kan geen genoeg krijgen van het eten hier. Een van mijn grote vrienden hier is Puk, we hebben veel met elkaar gemeen. Net als hij wil ook ik wel eens weigeren om te luisteren. Manden en dekens kapot maken en tegen dingen aan plassen doen we met de grootste passie! Ik heb nog geen vriendjes-op-afstand. Wil jij mijn vriendje zijn?
Graag stellen we aan je voor... Rakker!
Hallo allemaal! Mijn naam is Rakker. Heb ik niet het grappigste snuitje? Ik zal later wat over mezelf vertellen, de dame die de interviews afneemt is namelijk nog volop bezig maar ze zei dat ik snel aan de beurt ben.
Ik moet dus nog heel even wachten! Ach, geen probleem hoor, ik doe ondertussen wel een dutje of zo! Ben ik erg goed in zoals jullie zien… hihi! Oh ja, wat ik al wel kan vertellen is dat ik nog geen helpend pootje van iemand krijg, misschien wil jij mij steunen? Laat je het de mensen van hier dan even weten! Dank je wel!
Graag stellen we aan je voor... Boefie!
Mijn naam is Boefie en ik kom uit Roemenië. Ik zal binnenkort wat meer over mezelf vertellen zodra ik wat langer bij Hurmes Dierenthoes ben. Wat ik al wel kan vertellen is dat ik voortaan een rolstoeltje gebruik.
Mijn achterpootjes functioneren namelijk niet zoals bij de andere hondjes. Ik heb flink geoefend en ben er voortaan heel handig en snel mee geworden en scheur met de andere vriendjes lekker door de tuin. Wil jij mijn vriendje op afstand worden?
Graag stellen we aan je voor... Boyke!
Mijn naam is Boyke, ik ben een Toy-Yorkshire Terrier en ik ben 8 jaar oud. Veel van mijn huisgenootjes komen uit het buitenland maar ik kom gewoon hier uit Nederland.
Ik woon hier nog niet lang, pas sinds 13 december 2019. Maar ik heb al goed mijn draai gevonden en er wordt heel erg goed voor me gezorgd! Ik ben maar heel klein en het hoort een beetje bij mijn ras dat ik wat bibberig ben. Dat is ook een van de redenen dat ik het liefst knuffel en op iemands schouder hang. Daar ben ik heel erg goed in! Lekker warm en knus. Ik heb een beetje een hekel aan kou namelijk. Ik ben geen grote druktemaker maar ben wat stilletjes, ik heb geen grote mond zoals veel andere kleine terriërs. Mijn hobby’s zijn slapen en eten en door mijn kleine maatje vind ik altijd wel ergens een lekker knus plekje op een armleuning of hoekje op de bank. Mijn beste vriendjes zijn Sammy en Bobby, ze begrijpen me gewoon heel erg goed en dat vind ik heel erg fijn. Ik zal nog even kort iets vertellen over mijn verleden, daar zijn jullie denk ik wel nieuwsgierig naar. Mijn baasje moest helaas naar een verzorgingshuis en ik kon niet mee. Ik ben toen binnen de familie een paar keer verhuisd maar niemand wilde me houden omdat het me niet lukte om mijn plasjes op te houden. En ik deed echt mijn best! Bij mijn laatste logeeradres moest ik daarom de hele dag in een bench die niet veel groter was dan ikzelf. Toen ik bij Hurmes Dierenthoes ben komen wonen ben ik meteen meegenomen naar de dierenarts, ik bleek een fikse blaasontsteking te hebben en blaasgruis, ik had veel pijn. Door de juiste medicatie en speciale voeding is de pijn weg en plas ik vrijwel niet meer binnen. Ik ben zo blij dat ik nu krijg wat ik nodig heb, ik voel me nu goed. De extra kosten die voor mij gemaakt worden zijn kosten voor speciale voeding tegen blaasgruis. Ik heb nog geen vriendjes die me een helpend pootje geven. Misschien wil jij mij steunen?
Graag stellen we aan je voor... Frenkie!
Hallo allemaal! Mijn naam is Frenkie. Ik woon sinds 2019 in Hurmes Dierenthoes en kom uit Roemenië. Daar was ik uit het dodingsstation gehaald, dat is een asiel waar soortgenootjes een aantal dagen of weken blijven.
Als niemand ze dan adopteert laten ze hen inslapen. Ik ben gelukkig gered door lieve mensen en naar een privé-opvang gebracht waar ik veilig was. Patrick, de man van Sandra had mijn oproepje op Facebook gezien en tegen Sandra gezegd dat hij het fijn zou vinden als ik naar Nederland mocht komen. Toffe gast he? En hier ben ik dan. Of ik een helpend pootje kan gebruiken, heel graag!
Graag stellen we aan je voor... Beer!
Mijn naam is Beer. Ik ben wel blij met die naam want beren zijn stoer. En ik ben dat ook, vind ik! Ik woon sinds februari 2018 samen met mijn moeder Sollie in Hurmes Dierenthoes.
Mijn leven had geen mooie start, mijn 5 broers en zussen en ik zijn rond oktober 2017 in een asiel in Roemenië geboren en helaas zijn vier van mijn broers en zusjes overleden voordat er hulp was. We hebben heel veel geluk gehad dat Sandra ons in huis genomen heeft want het asiel in Roemenië (Ovidiu) waar we zaten is een heel nare plek. Mijn broer Louis is gelukkig ook naar Nederland gekomen en heeft ook een gouden mandje gekregen! Omdat mijn eerste weken op de wereld zo naar waren heb ik veel moeite gehad met leren vertrouwen. Ik vond alles eng en heb de eerste dagen veel geschreeuwd, ik had paniekaanvallen. Mannen vind ik nog steeds helemaal niks, ik vertrouw ze gewoon niet! Daarom ben ik zo blij dat ik nu in Hurmes Dierenthoes mag wonen; ik mag hier mijn gang gaan en ik krijg ruimte om mezelf te zijn. En na deze eerste jaren hier voel ik me hier ook echt thuis! Ik heb mijn draai hier dus inmiddels gevonden, en ik ben niet bang om aan de andere honden en zeker de andere reuen hier te laten merken wat ik ergens van vind. Sandra zegt dat ze denkt dat mijn vader een herder was, ik lijk daar namelijk best veel op, ook omdat ik best fel kan zijn. Over hekwerk springen kan ik goed, de lage hekken op het terrein neem ik met gemak. Het buitenste hek is me echter te hoog, daar hebben ze goed over nagedacht! Mijn beste vriendin is Simi, ik heb nou eenmaal een zwak voor Spaanse dames en ze is ook nog eens superlief en grappig. En wat je niet verder mag vertellen is dat ik best wel een mama’s kindje ben, Solle is niet alleen m’n mams maar ook een van mijn beste vriendinnen. Verder is er eigenlijk niemand waarmee ik het niet kan vinden van mijn soortgenootjes, maar Simi en mama zijn dus mijn favorieten. Van de mensen is Sandra mijn grote favoriet, ik hou echt heel veel van haar! Wat ik het liefst doe is de hele dag spelen en ik doe dan ook mijn best om overal een spel van te maken. Of dat nu spelen met een vriendje is of het blaffen naar een fietser die voorbij komt. Heerlijk! Speciale voeding of medicatie heb ik gelukkig niet nodig. Ik ben nog op zoek naar vriendjes, wil jij mij steunen?
Graag stellen we aan je voor... Simi!
Mijn naam is Simi, mijn volledige naam in Spanje was Similina. Ik kom uit het asiel Tierra Blanca op Tenerife, waar ik sinds 2017 woonde.
Ik ben door vrijwilligers gevonden in de bergen op het eiland, ik ben een van de vele honden die gebruikt en afgedankt is door een jager. Gelukkig kon ik op tijd in veiligheid komen. Ze denken dat ik geboren ben in januari 2013 maar dat heb ik zelf eigenlijk niet zo bijgehouden, en trouwens; een dame zal haar leeftijd nooit verklappen 😉 Ik heb ongeveer twee jaar in het asiel gewoond omdat ik niet opviel tussen de vele andere podenco’s en omdat ik me niet opdrong aan de mensen. Het lukte gewoon niet om een thuis voor me te vinden. Totdat Sandra en Patrick mij en Vini zagen in een facebook bericht en besloten dat het tijd werd dat we van onze levens konden gaan genieten. Zo reisden we in april 2019 naar Nederland. Wat kan ik over mezelf vertellen… Ik ben erg zachtaardig, wat dat betreft ben ik een echte Podenco Canario. Ik kijk graag eerst de kat uit de boom als er nieuwe mensen over de vloer komen, dan gebruik ik mijn grote neus om te ruiken of diegene wel oke is. Mensen zijn vaak niet blij als ze een grote neus hebben, wij honden zijn juist heel erg blij met een grote neus! Het is dan ook meteen een van mijn meest opvallende kenmerken! Oh ja, het witte puntje aan mijn staart vind ik ook leuk. Voordat ik bij Hurmes Dierenthoes kwam wonen was de speelweide heel saai, er was geen kuil te zien! Daar heb ik verandering in gebracht; het is nu een groot kuilenparadijs! Ik doe niets liever dan graven, graven, graven! Mijn beste vrienden zijn Vini met wie ik in Tierra Blanca samengewoond heb en Beer, die ik hier heb leren kennen en die echt superleuk is! Je kunt wel raden waar ik een hekel aan heb: De kou. Ik ben een Spaanse dame en heb daarbij een dunne vacht en weinig vet. Ik lig dan ook heel graag in een warme mand op een warme plek in huis te soezen! Medicijnen heb ik gelukkig niet nodig, wat ik wel heel goed kan gebruiken is een helpend pootje! Wil jij mijn helpend pootje zijn?
Graag stellen we aan je voor... Sollie!
Mijn naam is Sollie en lang geleden zag het er somber uit voor mij. In Roemenië zat ik in een dodingsstation. Er was nergens een plekje voor mij en de shelter zat vol, dus dan schuif je door naar het laatste hokje.
Ik had 6 pups en die hadden het zwaar. Ik kreeg niet veel te eten, dus de pups konden niet genoeg melk bij mij drinken. Vier van mijn pups gingen dood, dat was echt verschrikkelijk. De sterkste twee hebben het op het nippertje gehaald, omdat iemand zich om ons bekommerde en regelde dat wij naar een ander land af konden reizen. Op voorwaarde dat daar wel een veilig thuis voor ons zou zijn.
Gelukkig konden we naar Hurmes Dierenthoes komen. Mijn pup Beer bleef bij mij en zijn broer Louis heeft een eigen plekje in een ander lief gezin gekregen.
Op het begin was alles vreemd voor mij, maar ik snapte al gauw dat ik goed terecht gekomen was. De mensen en de andere dieren zijn hier heel lief voor ons. Ik versta inmiddels vloeiend Nederlands, dus ik weet wat de mensen hier tegen me zeggen. Ik ben blij dat ik in dit Dierenthoes mag wonen, ik ben hier thuis. Elke dag lekker eten, spelen, slapen en knuffelen. Voor mij en Beer is het de hemel op aarde. Dankzij de hulp van de Hurmes community konden wij gered worden uit erbarmelijke omstandigheden.
Steun jij mij via adoptie op afstand?
