Adopteer een kat op afstand
We hebben een zachte mand voor alle lieve (jeweetwel) katers en poezen. Wil je een van deze dieren steunen met een maandelijkse bijdrage? Klik dan op de “steun-knop” van jouw favoriete dier!
Graag stellen we aan je voor Jumbo...
Hier komt later meer informatie over mij.
Graag stellen we aan je voor... Captain Hook!
Meer over mijn verhaal en bijzondere naam volgt!
Graag stellen we aan je voor... Mini!
Hallo, ze noemen me Mini. Waarschijnlijk omdat ik zo klein ben.
Ik raakte mijn moeder kwijt en heb haar nog een hele poos gezocht. Ik had veel honger en dorst. Op een mooie dag kwam ik terecht op de Lochtstraat in Stramproij waar volgens een paar duiven die ik sprak meer poezen wonen. Ik kon de kattenverblijven niet meteen vinden, maar gelukkig zag een lief mens mij op de stoep van de boerderij zitten. Meteen werd ik naar een warm plekje gebracht en mocht ik voorzichtig wat eten en drinken. Dat was fijn en de lieve woordjes in mijn oor zo mogelijk nog fijner. “Alles komt goed, kleintje, je mag hier blijven.” Zeg nou zelf, dat klinkt toch als muziek.
Onze mens Sandra klaagt nooit, maar ik zie dat al die poezen samen best veel brokjes eten. Wil jij mij adopteren, zodat ik ook een steentje bij kan dragen? Dat zou super fijn zijn.
Graag stellen we aan je voor... Sjakie!
Mijn naam is Sjakie en dit is mijn verhaal.
Ik leefde met mijn kattenfamilie in de bosrijke omgeving van een verzorgingshuis. We gingen allemaal lekker onze eigen gang en soms had een van de poezen een nestje kittens. Wie de vader was wist eigenlijk niemand, maar de katers konden er behoorlijk over vechten.
Op het terrein was ook een hospice, een plaats waar heel zieke mensen wonen. Deze mensen waren begrijpelijk niet zo blij met dat gekrijs midden in de nacht. Er werd een vangkooi gezet en zo zat ik ineens met nog twee katten in een grote volière zonder vogels. We kregen lekker eten en de jongedame die ons verzorgde was erg lief, maar ik miste de rest van de club wel. Al gauw kreeg de jongste van ons drieën een eigen thuis en bleven poes Yelle en ik over. Mij noemden ze eerst Sjaal omdat ik altijd op de zachte sjaal van mijn verzorgster lag (ik zei toch dat ze erg lief was). Later werd dat Sjaak of Sjakie. Ook voor Yelle is een plekje gevonden en hoewel ik blij ben voor haar, voor mij is dat niet zo leuk. Wat een geluk dat mijn verzorgster Sandra kende, want die streek over haar gouden hart en nu woon ik bij Hurmes. Ik ben niet kieskeurig, maar ik heb wel altijd honger. Sandra zegt dat ik haar de oren van het hoofd eet. Ik geloof dat dat maar zogenaamd is, maar ik kan zeker wel een dierenvriend gebruiken die me wat sponsort.
Kies jij mij?
Graag stellen we aan je voor... Lola!
Mijn oogje was zwaar beschadigd en hier ben ik onlangs aan geopereerd. Ik ben ongeveer 4,5 maanden oud en heb dus nog een heel leven voor me! Wil jij mijn vriendje worden?
Graag stellen we aan je voor... Boes!
Meer over mijn verhaal volgt!Door het wereld-wijde-web worden mensen zich steeds beter bewust van de situatie waarin dieren soms moeten leven. Niets is eigenlijk meer een ver-van-mijn-bed-show. Het lot van deze arme dieren trekt men zich aan en er wordt gezocht naar een oplossing. Soms is dat geld doneren, waarmee de dieren ter plaatse geholpen worden. Soms is de situatie zo uitzichtloos dat gezocht wordt naar een manier om een specifiek dier naar Nederland te halen. Op deze manier kwam onder andere Boes bij ons.
In 2019 werden we benaderd of we nog plek hadden voor een paar katjes die in erbarmelijke omstandigheden moesten leven in Egypte. Het heeft heel wat moeite, stress en geld gekost om ze eindelijk bij ons te krijgen. Daarvoor hebben we flink wat financiële steun gehad van jullie, onze trouwe volgers. Na een moeizame quarantaine tijd bij ons, vanwege allerlei ziekten van de katjes was het moment dat Boes en zijn reisgenoten voor het eerst in vrijheid en veiligheid konden genieten in het Nederlandse zonnetje alles dubbel en dwars waard. Boes is op afstand geadopteerd, maar natuurlijk wil hij best meer vrienden. Uiteraard profiteren zijn vrienden Tommie en Roosje ook mee van jullie hulp.
Graag stellen we aan je voor... Clowntje!
De naam die ik van de mensen hier heb gekregen is Clowntje, ik had namelijk nog geen naam toen ik hier kwam wonen. Ook ik zal even vertellen hoe het komt dat ik nu in Hurmes Dierenthoes woon.
In 2018 werden Sandra en Patrick gebeld door de meneer waar ik toen woonde, hij was in paniek omdat de twee poezen die hij had zwanger waren geweest en allebei waren bevallen, een van deze twee poezen was mijn mama en ik was dus een van de kittens. Hij had geen geld om mama en de andere poes te laten steriliseren en omdat ze los liepen was hij dus bang dat ze opnieuw zwanger zouden worden. De enige oplossing die hij kon verzinnen was om ons op te sluiten in konijnenkooien waar we een halfjaar gewoond hebben. Na dat half jaar heeft hij de dierenarts gevraagd om ons te laten inslapen maar daar zou hij ook voor moeten betalen en dat kon hij niet. En gelukkig kwam hij toen via via bij Hurmes Dierenthoes uit. We zijn toen allemaal (7 katjes in totaal) naar Hurmes Dierenthoes verhuisd op één katje na, zij is bij hem blijven wonen. Om te voorkomen dat er weer opnieuw katjes geboren zouden worden is afgesproken dat hij haar toch zou laten steriliseren. Er zijn tenslotte al zoveel katjes die een thuis zoeken! Ze konden hier goed merken dat we te weinig beweging hadden gehad, ik had weinig spierkracht en kon niet zo goed lopen en springen. Ook kende ik eigenlijk niks omdat ik nooit op onderzoek had kunnen gaan. En misschien vroeg je je al af waarom ik Clowntje heet; dat komt dus doordat ik een beetje klungelig ben. Ik ben geboren in het najaar van 2017 en hoewel ik nu dus al zo’n twee jaar in Hurmes Dierenthoes woon is nog steeds aan me te merken dat ik een slechte start heb gehad. Naast wat problemen met mijn evenwicht ben ik vaak verkouden. Wat ik tekort kom met mijn lichaam maak ik echter goed met mijn karakter. Ik vind alles leuk en heb nergens een hekel aan. Wat ik het liefst doe is op schoot zitten en je aandacht vragen. En daar ben ik echt goed in, al zeg ik het zelf! Ik krijg soms medicijnen voor mijn luchtwegen, als mijn verkoudheid weer opspeelt. Andere speciale dingetjes heb ik op dit moment gelukkig niet nodig. Vriendjes-op-afstand wil ik heel graag hebben, misschien wil jij me steunen?
Graag stellen we aan je voor... Gerrit!
Sinds februari 2020 woon ik ook in Hurmes Dierenthoes. Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Gerrit. Voordat ik hier naartoe kwam woonde ik in dierenasiel Helmond.
Ik was daar terecht gekomen nadat ik er als vondeling was afgegeven. Ik was duidelijk verwilderd en had het een en ander meegemaakt, ik heb 1 slecht oog en toen ik gevonden werd had ik stuipen en was ik onderkoeld, waardoor de vrijwilligers in Helmond zich zorgen over me maakten. Normaal gesproken worden katten die verwilderd of wild zijn gecastreerd/gesteriliseerd en weer losgelaten. Zo kunnen ze dan hun leven uitleven en zich niet voortplanten. Maar door mijn twijfelachtige gezondheid durfden ze het niet aan om mij weer vrij te laten dus ze zijn op zoek gegaan naar een passend thuis. En zo kwam het dat ze contact opnamen met Hurmes Dierenthoes, en gelukkig kon ik verhuizen. Ik kan nu eerst een tijdje wennen en tot rust komen, daarna mag ik de groep in en kan ik veilig oud worden. Mijn slechte oog zal waarschijnlijk in de toekomst verwijderd moeten worden, ze houden mijn gezondheid goed in de gaten en ik word behandeld door de dierenarts als dat nodig is. Ik ben blij dat ik me geen zorgen meer hoef te maken over een slaapplek of eten; er zijn hier heerlijke mandjes en honger heb ik niet meer gehad sinds ik hier woon! Ik kan een vriendje op afstand heel goed gebruiken, wil jij degene zijn die mij steunt?
Graag stellen we aan je voor... Garfield!
De naam Garfield heb ik te danken aan de rode kater Garfield van de stripverhalen, leuk he? Ik ken Sandra al sinds ik een kitten was, ik was 5 of 6 weken oud toen ze mij gevonden heeft.
Voor haar werk gaat Sandra naar bedrijven toe en tijdens haar bezoek aan een van deze bedrijven hoorde ze bij aankomst achterom het heel luide miauwen van een kitten in paniek. Na een korte zoektocht vond ze mij, een klein rood bolletje, in een afvoergreppel voor regenwater. Ik zat vol modder en was helemaal nat, rilde met heel mijn lijfje en zat vol vlooien (en wormen, bleek later). Ik was uitgehongerd en broodmager. De rest van het bezoek aan het bedrijf heb ik in Sandra’s jas en trui gezeten, heerlijk warm. Ze zat wel vol modder maar volgens mij vond ze dat helemaal geen probleem! De eerste dagen bij Hurmes Dierenthoes heb ik binnen onder een warmtelamp gezeten zodat ik kon bijkomen. Ik was echt erg verzwakt namelijk. Het was gauw genoeg duidelijk voor de lieve mensen hier dat ik mocht blijven; ik had al zoveel meegemaakt in mijn korte leven dat ze zeker wilden weten dat ik veilig bleef en alles kreeg wat ik nodig had. En dus ben ik sinds dag één helemaal thuis! Sandra noemt me de koning van de kattenren, ik denk omdat ik in het begin best wel erg vertroeteld ben en ik rond kan lopen alsof de hele ren van mij is! Nou ja, ik ben gewoon zelfverzekerd en heb een sterk willetje, vind ik helemaal niks mis mee! Ik heb op dit moment nog geen vriendjes-op-afstand. Wil jij mijn vriendje zijn zodat ik ook in de toekomst alles kan krijgen wat ik nodig heb?
